Παρασκευή 20 Απριλίου 2012


-Τι ξέρεις για τη μοναξιά;
-Φόβος.
-Ναι, φοβάμαι.
-Στο σκοτάδι σαν βρεθείς, πέρνα από μέσα του. Άπλετο φως θα δεις.
-Για τη θλίψη θα ήθελα να ακούσω.
-Ξεχασμένα όνειρα.
-Πώς να θυμηθώ, μονάχα λευκά κενά υπάρχουν.
-Ζωγράφισε λοιπόν τι περιμένεις.
-Για το μέλλον, τι ξέρεις γι’ αυτό;
-Δεν ξέρω. Στο αιώνια ευλογημένο παρόν γεννιέται η ύπαρξή μου και πεθαίνει.
-Η φιλία;
-Παιδεία ψυχής.
-Ο έρωτας;
-Γη και ουρανός. Ήλιος και σελήνη. Ζωοδόχος.
-Για τη ζωή δεν μου είπες.
-Γιορτή.

— Λ.Ν., Ατιτλοι 

Σάββατο 7 Απριλίου 2012

Για το τριανταφυλλο μου.~

                                                                          Aποσπασματα απο το ομορφοτερο βιβλιο~


"Είστε όμορφα αλλά είστε κενά. Κανένας δεν θα μπορούσε να πεθάνει για σας. Είναι σίγουρο ότι ένας οποιοσδήποτε περαστικός θα πίστευε ότι το τριαντάφυλλο μου – το δικό μου τριαντάφυλλο – είναι ακριβώς όμοιο με εσάς. Μα το τριαντάφυλλο μου, μόνο του, είναι πολύ πιο σημαντικό από όλα σας μαζί. Γιατί είναι αυτό που εγώ πότισα. Γιατί είναι αυτό που εγώ προστάτεψα με τη γυάλινη σφαίρα. Γιατί είναι αυτό που προφύλαξα με το παραβάν. Γιατί είναι αυτό που το καθάρισα από τις κάμπιες (εκτός από δύο ή τρεις που αφήσαμε για να γίνουν πεταλούδες). Γιατί είναι αυτό που άκουγα να γκρινιάξει, να καυχιέται, ή μερικές φορές να σωπαίνει. Γιατί είναι το δικό μου τριαντάφυλλο~"




«δεν ωφελεί ποτέ να άκουει κανείς το τριαντάφυλλο. Πρέπει απλά να τα βλέπουμε και να αναπνέουμε το άρωμα τους. Το δικό μου μοσχοβολούσε σε όλο τον πλανήτη μου. Αλλά δεν ήξερα πως να χαρώ την ομορφιά του. Αυτή η ιστορία με τις τίγρεις με ενόχλησε τόσο πολύ, που γέμισε την καρδιά μου με τρυφερότητα και οίκτο» 



«Το γεγονός είναι ότι δεν μπορούσα να καταλάβω τίποτα! Όφειλα να έχω κρίνει τις πράξεις και όχι τις λέξεις του. Με θάμπωσε με το άρωμά του και τη λάμψη του. Δεν έπρεπε να φύγω μακριά του… Όφειλα να έχω καταλάβει όλη την αγάπη που βρισκόταν κρυμμένη πίσω από τα φτωχά μικρά νάζια του. Τα τριαντάφυλλα είναι τόσο αντιφατικά! Αλλά ήμουν πάρα πολύ νέος για να ξέρω πως να το αγαπήσω…» 

Κυριακή 25 Μαρτίου 2012

Δεν ειμαι ουτε ιεροσυλια,ουτε προνομιο.Μπορει να μην ειμαι αποτελεσματικη ή εξαιρετικη αλλα ειμαι εδω*

Σάββατο 17 Μαρτίου 2012

Πως να μην σε σκεφτομαι;
Σε οποιον δρομο και αν περπατησω το ονομα σου ειναι γραμμενο σε τοιχους,κολωνες,καδους,παγκακια…
Με μεγαλα ή μικρα γραμματα.
Με διαφορα χρωματα.
Το ονομα σου παντου και εσυ πουθενα._ 

Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2012


....θυμάσαι που δανείστηκα
το καινούργιο σου αυτοκίνητο και το τράκαρα;
Νόμιζα θα με σκότωνες, μα δεν το έκανες.
Και θυμάσαι τη φορά που επέμενα να πάμε στη θάλασσα
κι εσύ μου έλεγες ότι θα βρέξει και έβρεξε;
Νόμισα θα μου έλεγες "Στο'χα πει" . Μα δεν το έκανες.
Θυμάσαι τη φορά που φλερτα για να σε κάνω να ζηλέψεις και εσυ ζήλεψες;
Νόμιζα πως θα με παρατούσες, μα δε το έκανες.
Θυμάσαι τη φορά που λέρωσα την ταπετσαρία
του αυτοκινήτου σου
με κρέμα φράουλα;
Νόμιζα πως θα με χτυπούσες, μα δεν το έκανες.
Και θυμάσαι τη φορά που ξέχασα να σου πω πως
ο χορός είναι επίσημος κι ήρθες με μπλουτζίν;
Νόμιζα πως θα έφευγες, αλλά δεν το 'κανες.
Ναι, υπάρχουν χιλιάδες πράγματα που δεν τα έκανες.
Αλλά με δέχτηκες και μ' αγάπησες και με προστάτεψες.
Υπάρχουν χιλιάδες πράγματα που θα ήθελα να σου ανταπωδώσω όταν θα γύριζες.....
Αλλά δε γύρισες....

Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012

Μισω τον τροπο που μου μιλας και τον τροπο που κοβεις τα μαλλια σου.
Μισω τον τροπο που οδηγεις το αμαξι μου,το μισω οταν με κοιτας εντονα.
Μισω τον τροπο που διαβαζεις τη σκεψη μου.
Σε μισω τοσο πολυ που με αηδιαζει.
Το μισω...Μισω τον τροπο που εισαι παντα σωστος.
Το μισω οταν λες ψεματα.
Το μισω οταν με κανεις να γελαω και ακομα περισσοτερο οταν με κανεις να κλαιω.
Το μισω οταν δεν εισαι εδω και οτι δεν τηλεφωνησες.
Μα περισσοτερο απο ολα μισω τον τροπο,που δεν σε μισω,ουτε πολυ,ουτε λιγο,ουτε καθολου.

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

Χιλιάδες αστέρια στον ουρανό..
Πολλά απο αυτά, πέφτουν στη γη περιμένοντας να εκπληρώσουν
κρυφές επιθυμίες των ανθρώπων..
Αυτών που έχασαν τις ελπίδες τους και ψάχνουν κάτι
να κρατηθούν..


πόσες ευχές θα μπορούσα να κάνω?
Πόσες επιθυμίες να πραγματοποιήσω..?
Κι όμως.. πάντα επέμενα..
Να ζητώ να γυρίσεις..
Έστω ένα σημάδι σου,
που θα μου έδινε τη δύναμη να περιμένω
ακόμη περισσότερο..

Όμως τώρα πια, σταμάτησαν να πέφτουν αστέρια για εσένα και εμένα!
-όχι για εμάς.. Το εμείς δεν υπήρχε ποτέ άλλωστε-
Ίσως θα μπορούσε αλλά...
..τι σημασία έχει τώρα? :)

Πρέπει να προχωρήσω..

Τώρα λοιπόν, ήρθε η ώρα να φύγω εγώ..
Και σε παρακαλώ... μη γυρίσεις όταν πια θα έχω πάρει το δρόμο μου. :)
Γιατί τα ίχνη σου, πάντα θα ξεχωρίζουν πίσω μου και δε πρέπει να γυρίσω και να τα ακολουθήσω..

Κι όταν πέσει κι άλλο αστέρι.. εύχομαι να μην είσαι το πρώτο πράγμα που θα μου έρθει στο μυαλό..

Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012

She still thinks about him a lot. They never said goodbye, they just stopped talking. That’s how she knows it is a permanent goodbye. Permanent goodbyes are rarely said out loud and almost never explained. They just are. He knew, and so did she, that they couldn’t be friends anymore after what happened. But that doesn’t mean she is at peace with it. She misses him. The way he could make her laugh and think. The way he could make her do things she would normally be too scared to do. Together they would get in all kinds of trouble. Good trouble, the kind of trouble that makes you feel alive. Now that side of her is gone. The worst thing is that he doesn’t seem to care, it looks like he is just going on with his life, like nothing of any significance happened. That hurts her more than not seeing him anymore. If only she would know he cares too, that he suffers too. But they don’t talk so she will never know. Maybe to him it looks as if you are going on with your life like nothing happened too, stranger.
«Το αντίθετο της αγάπης δεν είναι το μίσος, αλλά η απάθεια».

Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012

ενας κλοουν που δακρυζει...


Λαμπιόνια φως και μουσική,
σε μια παράσταση ολόιδια με άλλες,
εκεί στου τσίρκου τη σκηνή,
είναι ένας κλόουν που πέφτει από τις σκάλες
Φοράει καπέλο αστραφτερό,
Και μοιάζει να’ χει τόσο κέφι.
Γελάει, παίζει σαν μωρό,
Χορεύει ασταμάτητα χτυπώντας ένα ντέφι.
Γέλα κλόουν, αυτό σου ζητούν,
Όλοι τώρα μαζί σου γελούν,
Γέλα κλόουν, γέλα ξανά,
Κρύψε το δάκρυ αυτό που κυλά.
Μη σταματάς, αυτό σου ζητούν,γέλασε κλόουν ξανά και ξανά,
κανείς δεν νοιάζεται αυτούς που πονούν,
με σένα, με μένα, γελούν δυνατά.
Λιγάκι ακόμα… γέλα ξανά,
τελειώνει η παράσταση, λιγάκι κρατήσου,
άκου τους τώρα…γελούν δυνατά,
σε λίγο του τσίρκου τα φώτα θα σβήσουν.
Και τότε κλόουν, σ΄αφήνω να κλάψεις,
καθώς εκείνοι θα φεύγουν γεμάτοι χαρά,
τότε, μονάχος μπορείς να ξεθάψεις,
το δάκρυ που κρύβεται μες την καρδιά.
Και τότε κλόουν, μπορείς να ουρλιάξεις,
πετώντας μακριά αυτή τη στολή.
Μες τον καθρέφτη μπορείς να κοιτάξεις
και να τρομάξεις απ΄την θολή σου μορφή.
Και ο καθρέφτης κομμάτια θα σπάσει,
όπως το γέλιο σου σπάει την καρδιά,
και το καπέλο την λάμψη θα χάσει,
μέχρι ν’ ανοίξουν τα φώτα ξανά.

Αιώνια κλόουν στου τσίρκου τα φώτα,
να κάνεις τους άλλους πολύ να γελούν.
Να εύχεσαι να’ σουν ξανά όπως πρώτα,
μα να γνωρίζεις,
πως μόνο οι «κλόουν» μπορούν να επιζούν...





- Ξέρεις … όταν είναι κανείς πολύ λυπημένος αγαπά τα ηλιοβασιλέματα...

Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2012

.
       Αναρωτιεμαι πως μπορεις να ξεχασεις καποιον που αγαπουσες.Πως μπορεις να μην σκεφτεσαι καποιον που παλιοτερα ηταν ολη σου η ζωη.?Πως γινεται ολοι παντα να φευγουν,ακομα και αυτοι που σ'αγαπουσαν?Και γιατι ειναι τοσο δυσκολο να βαλεις στην ακρη τον εγωϊσμο σου?Γιατι ακομα και οι πιο κοντινοι σου ανθρωποι,ανθρωποι που περνας μαζι τους ατελειωτες ωρες της μερας,να μην μπορουν να καταλαβουν οτι δεν εισαι καλα?
        Μου λενε συνεχεια οτι μου αξιζει κατι καλυτερο και ξερω οτι ολα για καποιον λογο γινονται.Το πιστευω.Ομως δεν μπορω να φανταστω κατι καλυτερο απο εκεινον.Εχω χωρισει τον εαυτο σε δυο κομματια .Το πρωτο κομματι θελει να προχωρισω μπροστα ,να ζησω νεες εμπειριες και να βρω κατι αλλο καλυετρο,να ζησω ολα αυτα που πρεπει να ζησω.Το αλλο κομματι θελει να μεινει πισω.Να ελπιζει σε κατι που δεν προκειται ποτε συμβει και να ζει με αναμνησεις...
         Αναμνησεις που ή θα κρατησω γιατι εκει βρισκεται ενα μεγαλο κομματι μας ή θα τις πεταξω για τον ιδιο ακριβως λογο.......Καληνυχτα.

                                                                                                                      kisses
                                                                                                                       xxx